Westerplatte to symbol, który ze względu, że obrona tego przyczółka była skierowana przeciw Niemcom, które w 1941 roku zmieniłay się z przyjaciela we wroga Sowietów, był pielęgnowany od samego początku, jednomyślnie.
Niedawno powstał film, Tajemnice Westerplatte. Oglądając ten obraz można mieć wątpliwości co do zasaności tak długotrwałej obrony, tym niemniej miała ona sens zarówno z militarnego jak i, przede wszystkim, politycznego punktu widzenia.
Na Kresach, po inwazji sowieckiej z 17 września, zabrakło takiego akcentu jakim byo Westerplatte, a przecież mogło być ich wiele, bowiem armia była gotowa stawiać zdecydowany i silny opór, dając światu do zrozumienia, że ZSRR jest agresorem i wrogiem Polski, a zatem równiez i Wielkiej Brytanii..
Straty wojskowe po stronie polskiej były dziesięciokrotnie (lub więcej) w porównaniu ze stratami niemieckimi, a to, że w prasie zachodniej nie poświęcano Westerplatte uwagi nie wynikało ze złej woli tejże (ona pojawiła się dopiero w odniesieniu do walk z Sowietami) a raczej z braku informacji i dezinformacji niemieckiej. Dla rządu Wielkiej Brytanii jednak był to (Westerplatte i inne niezwykle zacięta bitwy Wojska Polskiego) widomy znak, że Polska nie odda się w niewolę bez walki, zatem nie mozna jej ot tak zostawić, może bowiem być zarzewiem walki jeszcze przez wiele lat.
Można powiedzieć, że załoga Westerplatte była wyrazicielką woli Narodu, jaka ma być polska doktryna wojenna, czyli podporządkowana naczelnemu celowi: zachowania wolności i niezawisłości.
Tym niemniej, mimo ścierania się poglądów, nawet w obrębie tak niewielkiej grupy jaką była ta załogo wojskowa, zachowanie wolności nie mogło być celem bez względu na ofiarę, walka z honorem, ale nie do ostatniego żołnierza, z szacunkiem dla życia ludzkiego. Kiedy walka okazała się beznadziejna, niczym uwłaczającym była kapitulacja (mimo zdania odrębnego kapitana Dąbrowskiego).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz